Rehabilitasyon hastaya göre, kırığın yerine ve durumuna göre değişir. Rehabilitasyonda temel soru yeterli kaynama olup olmadığıdır. Buna iyi bir sorgulama, klinik muayene ve radyolojik değerlendirmeyle karar verilir.
Kırık sonrasında genellikle iki kanedyen veya iki koltuk değneği yardımıyla yürünür. Kırık olan ekstremite üzerine yük verme tedrici olarak arttırılır. Yük verme derecesi pratik olarak beş alt grupta incelenir. Yük vermeme, parmak ucu yük verme, kısmi yük verme (genellikle 25 kglık bir ağırlık ile basma), dayanabileceği kadar yük verme ve tam yük verme.
Hastaya egzersiz yaptırılır. Kırık sonu hareketsizlik gerektirmeyen tüm eklemlere egzersiz başlanır. Egzersizler hastanın ihtiyacına göre eklem hareket açıklığı, germe ve kuvvetlendirme şeklinde düzenlenir; fizyoterapist tarafından veya gözetiminde cihazlarla yaptırılır. Rehabilitasyondaki en önemli nokta immobilite ile mobilizasyon arasındaki dengeyi bulmaktır. Uygun ağırlıkta yük verme ve egzersiz mobilizasyonun ana unsurlarıdır.
Yüzeyel soğuk, sıcak uygulamalar, TENS, ultrason, lazer, elektrik stimülasyonu, hidroterapi gibi çeşitli fizik tedavi uygulamalarının kırık tedavisinin akut döneminde ve sonraki rehabilitasyon döneminde yararlı olduğu, ağrıyı, ödemi azalttığı, kırık iyileşmesi üzerine olumlu etkilerinin olduğu gösterilmiştir.
Kırığa doğru ve zamanında müdahale edilirse hiçbir sorun oluşmadan birkaç yıl içinde tamamen eski haline dönebilir. Hastalar açısından önemli olan, immobilizasyon ve mobilizasyon arasındaki dengenin iyi sağlanıp oluşabilecek komplikasyonların önlenmesi ve yaralı bölgenin eski fonksiyonelliğine kavuşup günlük yaşama sorunsuz geri dönebilmedir.
Fizyoterapist
